Vrijdag 7 augustus - Laatste dag

Aan mij de eer om het afsluitende blogverhaal te schrijven over onze laatste dagen in Zuid-Afrika.

Voor de helderheid van het verhaal begin ik bij de evaluatie van de donderdagavond. Nadat we de dag hadden geëvalueerd moesten we met elkaar overleggen wat we de vrijdag wilden doen. Omdat er geluiden uit de groep kwamen om de laatste dag voornamelijk wat ‘rustig’ te houden werd die optie – naast de optie om rond de klok van 10.00 uur te vertrekken om via Nelspruit en Kaapse Hoop langs een artistiek plaatsje (veel verschillende kunstwerken, verschillende religies en een prachtig kerkje met glas in lood) te rijden naar een gebied met wilde paarden.

Voor 5 van de 19 waren beide opties goed, dus bleven er 14 over…. En jawel…. Uitslag 7 – 7.

We moesten dus het lot laten beslissen! De Afrikaanse munt kwam tevoorschijn en na het bepalen wat nu kop en wat nu munt was werd besloten om de vrijdagochtend naar eigen (lees ‘chille’) manier in te richten. Nadat dit allemaal geregeld was kon de donderdagavond ingeluid worden met ontspanning, frisdrank, ’n biertje of een wijntje en voor een aantal een lekkere sigaar. Hugo liet nog een tijdlang zijn muzikaal talent horen; sommige liedjes werden uit volle borst meegebruld.

Anderen gingen gezellig bij elkaar chillen of kozen er voor om bijtijds te gaan slapen.

Doordat er voor gekozen is om geen programma te hebben op de vrijdagochtend, stond het ontbijt gepland om 09.00 uur. Ook de lodge in White River was luxe en werd er ontzettend goed voor ons gezorgd. De warme maaltijd van de donderdagavond en het ontbijt was meer dan goed verzorgd.

Na het ontbijt waren een aantal zo stoer om een duik te nemen in het ijskoude zwembad (waarvoor nogmaals respect…J) – het water was niet veel warmer dan 12 graden! De ander nam de tijd om de koffer opnieuw inrichten en Reina en Ingrid wilden nog graag even het plaatsje White River in om te shoppen.

De vrijdag zou sowieso een lange dag gaan worden. Die dag stond in het teken van de reis terug naar huis, terug naar onze geliefden, maar ook in het teken van het afscheid nemen van Klaas en Jenny.

Klaas had na het ontbijt al een woordje gericht aan de groep waarin hij zijn dank en bewondering uitsprak over de manier waarop we met elkaar deze drie weken hebben doorgebracht. We hebben veel werk verzet, veel met elkaar meegemaakt en veel bij elkaar op de lip gezeten. Natuurlijk zijn er wel eens wat kleine irritaties geweest, maar over het algemeen hebben we als groep meer dan goed gedaan. Elkaar in de waarde gelaten, geluisterd naar elkaar, geraakt worden door elkaar; maar vooral gezorgd voor elkaar. Mooi om dat zo te ervaren!

Na de lunch werden ook Klaas & Jenny bedankt voor hun bijdrage aan deze reis. De rol die beiden speelden in de stuurgroep, hun zorg aan en voor elk individu maar ook het verzorgen van de bijbelstudies heeft er mede voor gezorgd dat het een geslaagde reis was.

Met nadruk zeg ik “mede” omdat we er met elkaar voor hebben gezorgd dat deze reis een onuitwisbare herinnering is geworden die hoe dan ook iets met elk individu gedaan heeft.



Rond de klok van één uur begon de tocht richting Johannesburg. Dus niet via via, maar rechtstreeks. Op advies van de vorige logde-eigenaresse wilden wij proberen om rond 17.00 uur aan te komen in Johannesburg. Wanneer je na 17.00 uur rondom Johannesburg moet rijden heb je sowieso veel hinder van de (overigens prachtige!) ondergaande zon die behoorlijk fel is. Daarnaast is het spitsuur. Kortom de bedoeling was 17.00 uur…, maar je weet hoe dat gaat met een groep….J, er moest af en toe geplast worden, wat drinken ingeslagen worden, daardoor weer opnieuw geplast worden en ook moest er nog wat voedsel genuttigd worden (NB dat broodje worst met saus dié was echt lekker!).

Een aantal fanatieke dames hadden behoefte aan lichaamsbeweging (“Zuid-Afrika in beweging”) wat bij verschillende mensen een wat vragende blik opleverde. Ze hebben vast gedacht: ‘wat een stel mafkezen...’ en ja… daar hadden ze best gelijk inJ.

Tijdens het laatste rustmoment bleek dat Tom zijn portemonnee kwijt was geraakt met al zijn geld en pasjes…. Gelukkig bleek hij niet gerold te zijn, maar was hij ‘m verloren op de plek waar we gezellig met elkaar stonden te praten. We konden onze reis vervolgen naar het vliegveld.

Bij aankomst op het vliegveld werd de auto van Klaas staande gehouden omdat er volgens de agent gestopt werd op een plek waar je niet stil mocht staan. Nadat Klaas duidelijk had gemaakt dat het voor de toerist niet gemakkelijk was om de juiste route te vinden mocht hij zijn weg – zonder bekeuring – vervolgen.

Na een grondige inspectie werden de busjes bij HERTZ ingeleverd en konden we richting de vertrekhal. Klaas had zijn auto geparkeerd zodat zij nog even met ons mee konden lopen om afscheid te nemen van de groep. Nadat er gedankt werd voor de reis richting airport en gebeden werd voor een veilige reis richting huis, namen we op de Afrikaanse manier afscheid van elkaar. Iedereen kreeg een knuffel (… of was het nou ‘knussel’…) waarna wij de lift in gingen richting vertrekhal en Klaas en Jenny verder van hun vakantie gingen genieten. Raar moment! Na drie weken met elkaar optrekken voelt het alsof de groep ineens niet meer compleet is. Buddygroepjes die niet meer gevormd konden worden omdat er twee personen mistten. Ja, gek genoeg voelde dat echt zo!

Hoewel ik er van overtuigd ben dat Klaas & Jenny de eerste paar dagen enorm moeten gaan wennen aan de stilte om hen heen, denk ik dat ze ook wel behoorlijk zullen genieten en uit mogen rusten van de arbeid die zij hebben verricht.

Op naar de incheckbalie! Wat ben je dan als groep blij om personen als Sarina in de groep te hebben. Met ingehouden woede werd op een uiterst correcte manier duidelijk gemaakt dat we niet als groep versnipperd over het vliegtuig willen zitten (dit was nl de heenreis het geval) maar dat we bij elkaar wilden zitten. Sarina kennende… als zij ergens haar tanden inzet….! Na een tijdje kwam dus het bericht dat we inderdaad bij elkaar in het vliegtuig zitten.

Inchecken en op naar het avondeten. Na een eerdere ervaring dat het als groep enorm lang kan duren voordat iedereen zijn bestelling heeft, maakte Sarina duidelijk aan de bediening dat we het eten graag binnen een half uur voor onze neus wilden hebben. Ik weet niet hóe ze het doet, maar binnen het half uur zat iedereen achter een bord heerlijk warm eten.

Tijdens de maaltijd belde Klaas op (… zou hij ons missenJ?) om te vertellen dat de vloer in het kerkgebouw wat wij hebben gebouwd is gestort. Dat is nog eens goed nieuws! Klaas kwam ook met de mededeling dat hij na het afscheid nemen de auto weer aantrof voorzien van een mooie wielklem. Dit omdat hij de auto niet had geparkeerd in het juiste parkeergebied. Na enige uitleg werd de wielklem verwijderd en hoefde ook nu geen bekeuring betaald te worden.

De vliegreis naar huis kan ik kort samenvatten met: lange reis, filmpje kijken, wegdommelen, weer filmpje kijken, slapen, eten, filmpje (of delen hiervan) kijken en weer wat wegzakken in een lichte slaap. Na amper 11 uur vliegen kwamen we aan op Schiphol.

Voordat we ons weer verenigden met degenen die ons lief zijn, hebben we God gedankt voor de goede reis die we hebben gehad. Daarna op de welbekende wijze afscheid van elkaar genomen.

Wat is het dan weer heerlijk om in de armen te kruipen van degenen die je lief zijn!



Beste reisgenoten: ik wil jullie bedanken voor je inzet, voor je betrokkenheid en voor wie je bent.

We hebben veel werk verzet waardoor ook daar het evangelie verkondigt kan worden. Ook is er goed aandacht besteedt aan de kinderen in het kindertehuis; daar zal nog het nodige geld heen gestuurd worden om een goed sportveld aan te leggen. Het zijn weken geweest die best ingrijpend waren, waarin we denk ik veel geleerd hebben en in elk geval mij bewust heeft gemaakt in welke rijkdom wij leven.

Nogmaals voor een ieder een dank-je-wel en een hartelijke & warme knussel!

Daarnaast wil ik een ieder bedanken die het mede mogelijk hebben gemaakt dat wij met een mega-bedrag richting Zuid-Afrika konden vertrekken. Ik ben er van overtuigd dat we op een goede en verantwoorde manier een groot gedeelte van het bedrag hebben uitgegeven.

Ook wil ik onze gastgezinnen bedanken die ons hebben verzorgd de afgelopen weken. Mede door hun warme en goede verzorging was het mogelijk om de prestatie te leveren die wij hebben geleverd.

Uiteraard ook een dankwoord aan alle betrokkenen die de blog hebben gevolgd, hebben gelezen en/of hebben gereageerd. Er is een dag geweest dat er 5476 sitebezoekers zijn geweest! Hier heb ik echt geen woorden voor!



Boven alles wil ik God bedanken voor Zijn zorg en liefde voor de mensen in Zuid-Afrika en Zijn zorg en liefde voor ons. Doordat Hij dagelijks met ons meeging en bij ons was hebben we dit alles kunnen doen. Onze hulp is van U Heer, die alles heeft gemaakt! U bent onze Beschermer, U waakt over ons! U bent onze schaduw, U bent er altijd! Dank U wel daarvoor.



Boven alle machten, boven alle koningen
Boven alle natuur en alle gecreëerde dingen
Boven alle wijsheid en alle wegen van de mens
Was U hier voordat de aarde begon

Boven alle koninkrijken, boven alle tronen
Boven alle wonderen die de wereld ooit heeft gekend
Boven alle rijkdom en schatten van de aarde
Er is geen manier om te meten hoeveel U waard bent

Gekruisigd lag U achter de steen
U leefde om te sterven, verworpen en alleen
Als een roos, vertrapt op de grond
U nam de val, en dacht aan mij
Boven alles

Albert